Metoda FMS

FMS – metoda screeningowa

FMS – metoda screeningowa składająca się z 7 testów, mająca na celu ocenę motoryki podstawowej, pozwala na zweryfikowanie między innymi poprawności i efektywności wzorca ruchowego, stanowiącego klucz do zdrowego aparatu ruchu. System punktowej oceny, w metodzie FMS liczbowo podkreśla deficyt motoryczny, na podstawie której łatwo już zaplanować, odpowiedni plan ćwiczeń który będzie odbudował zaburzone funkcje.
Poprawny trening funkcjonalny, indywidualizowany m.in. na podstawie omawianego testu zapewnia:

poprawę jakości ruchu wspomagając skutecznie leczenie zespołów przeciążeniowych;
poprawę wyników sportowych;
zmniejsza ryzyko przeciążeń;
zmniejsza ryzyko kontuzji.

FMS – to koncepcja 7 testów ruchowych z trzema testami prowokacyjnymi. Została stworzona przez amerykańskiego fizjoterapeutę Graya Cooka. Kryteria oceny prób: wynik wykonania całej próby oceniany jest w skali 0 – 3, po uprzednim wykonaniu 3 prób dla zaznajomienia się z ruchem podlegającym ocenie.

FMS ocena ryzyka urazu:

Wynik 3 – bezbłędne wykonanie próby.
Wynik 2 – wystąpienie kompensacji prawidłowego wzorca ruchowego.
Wynik 1 – brak możliwości wykonania zadanego ruchu.
Wynik 0 – wystąpienie bólu podczas wykonywania ruchu.

Jeśli uzyskasz wynik FMS poniżej ≤ 14 punktów wtedy prawdopodobieństwo odniesienia kontuzji wykluczającej z treningu wzrasta z 15% (prawdopodobieństwo przed testem) do ponad 50% (jeśli wykorzystuje się FMS jako +LR 5.0).

Wyniki najnowszych badań dowodzą, iż dzięki FMS skutecznie można zaplanować trening i poprawić motorykę każdego człowieka, zmniejszając tym samym ryzyko występowania kontuzji. Jak pisze Kiesel K i wsp w The North American Journalof Sports Physical Therapy, wynik oceny funkcjonalnej (FMS) poniżej wartości 14 u zawodników futbolu amerykańskiego podnosi ryzyko urazu 3-krotnie; bezpośrednie działania korygujące deficyty ruchowe (mobilność, stabilność) obniżają ryzyko urazu.

Systematyczny trening motoryczny zawierający elementy treningu: równowagi, stabilności, siły mięśniowej, plajometryki znacząco obniża urazowość wśród dziewcząt uprawiających sporty zespołowe (Hewett, Lindenfeld 1996).
Systematyczny trening motoryczny zawierający elementy treningu: równowagi, stabilności, kontroli nerwowo-mięśniowej, propriocepcji znacząco obniża urazowość ryzyko wystąpienia urazu skrętnego w obrębie stawu skokowego u koszykarzy (Pliski, Rauh, Kaminski 2006).
Deficyt siły mięśniowej (wyrażony jako dysbalans pomiędzy zginaczami a prostownikami stawu kolanowego) oraz zaburzenie osiowości k. dolnej związane jest statystycznie ze zwiększoną urazowością w obrębie stawu kolanowego; poprawa siły mięśniowej i kontroli nerwowo-mięśniowej o obniża urazowość wśród kobiet uprawiających sporty zespołowe (Devan, Pescattelo, Faghri 2004).

PRAWIDŁOWA MOTORYKA jest niezbędna dla optymalnego funkcjonowania każdego człowieka i w znacznym stopniu zmniejsza ryzyko urazu.

TERAPEUTA